ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΡΥΠΑΝΣΗ ( το φαινόμενο του θερμοκηπίου )

Είναι το πρώτο παγκόσμιο πρόβλημα που σχετίζεται με την ατμοσφαιρική ρύπανση
και που αφορά ποσοτικά τη συγκέντρωση ρύπων κύρια του CO2. Είναι φαινόμενο που δρά συγκεντρωτικά και που πιθανά στο σημείο κρίσης να λειτουργήσει σαν
ντόμινο. Το διοξείδιο του άνθρακα, λόγω της υπερβολικής συγκέντρωσης στα κατώτερα σημεία της στρατόσφαιρας, λειτουργεί σαν ανακλαστήρας της ηλιακής ακτινοβολίας που '' επιστρέφει '' από την γήινη επιφάνεια κρατώντας έτσι ένα
σημαντικό μέρος της, με τη μορφή θερμότητας στη γήινη ατμόσφαιρα.
Έτσι έχουμε μια σταδιακή αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη, περίπου στο μισό ή και ένα βαθμό κελσίου ανά δεκαετία με αποτέλεσμα σοβαρές αλλαγές στο κλίμα της γης.
Με την υπερθέρμανση αυτη έχουμε μιά επέκταση των ερήμων, μεταφορά βορειότερα της "ζώνης του σταριού", καθώς επίσης και αλλαγή στις βροχοπτώσεις.
Το ενδεχόμενο μείωσης των αιώνιων πάγων στους πόλους με αύξηση του όγκου του θαλασσινού νερού θα δημιουργήσει ανεπανόρθωτες καταστροφές.
Η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας στους πόλους κατά ένα βαθμό θα ανεβάζει τη θάλασσα κατά ένα μέτρο. Υπολογίζεται ότι 100 εκατομμύρια εκτάρια εύφορης γης
θα αλατωθούν, ενώ στη Μεσόγειο και τις Κάτω Χώρες θα υπάρξουν προβλήματα.
Δέν αποκλείεται οι μεγάλες βροχοπτώσεις με πλημμύρες και καταστροφές που πλήττουν τον πλανήτη τα τελευταία χρόνια να οφείλονται στο φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Η παγκόσμια κοινότητα με τη διάσκεψη του Ρίο το 1991 και με τη διάσκεψη του Μπαλί σήμερα προσπαθεί να βάλει κάποιους κανόνες εισάγοντας την έννοια της "αειφόρου ανάπτυξης", με μικρά αποτελέσματα μιας και πολιτικοί λόγοι δεν μπορούν να φρενάρουν το ρυθμό ανάπτυξης των βιομηχανικων χωρων.
Η βιομηχανική ανάπτυξη στη χώρα μας, ακολουθώντας ένα μοντέλο με γνώμονα
μόνο το κέρδος, έγινε κατ' εξοχήν ρυπογόνα, αναντίστοιχα με τη δυναμική της, ενώ οι μεγάλες ανάγκες σε ενέργεια οδήγησαν στη μεγάλη υπερεκμετάλευση του λιθάνθρακα με αποτέλεσμα οι θερμικές μονάδες της ΔΕΗ συγκεντρωμένες σε δύο τρείς περιοχές της χώρας να ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα και να υποβαθμίζουν τη ζωή σε πολύ μεγαλύτερη έκταση.
Η αντιμετώπιση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, πρόβλημα που η ανθρωπότητα παλεύει τα τελευταία χρόνια, σήμερα φαίνεται να έχει μια μοναδική λύση.
Αυτήν της σταδιακής αποανάπτυξης.
Τα μέτρα που έχουν μέχρι σήμερα παρθεί μείωσαν την ένταση του προβλήματος σε συγκεκριμένο χρόνο και τόπο, δαπάνησαν όμως τεράστια ποσά και το πρόβλημα σαν κακός δαίμονας το συναντήσαμε στην άλλη γωνία.
Ο ευδαιμονισμός και η κατανάλωση που κυνήγησε και απόλαυσε ίσως η μεταπολεμική γενιά, χρειάζεται να γίνει παρελθόν για την ανθρωπότητα. Ένα σύνολο νέων αξιών ανάπτυξης και κατανάλωσης πρέπει να μας χαρακτηρίσει. Η
λιγότερη κατανάλωση ενέργειας, η χρήση μαζικών μέσων μεταφοράς (ας γνωριστούμε καλύτερα με άλλους ανθρώπους ) η απόριψη προϊόντων μιάς χρήσης,
η ανακύκλωση των απορριμάτων είναι μερικές ιδέες που θα συμβάλλουν στην βελτίωση της ποιότητας ζωής. Πολιτικοί και πολίτες πρέπει να συνεργαστούν γι' αυτά