Η ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΡΥΠΑΝΣΗ

Με τον όρο ατμοσφαιρική ρύπανση εννοούμε τις αέριες μάζες που εκλύονται στην
ατμόσφαιρα της γήινης επιφάνειας, από την ανθρώπινη δραστηριότητα και διαφοροποιούν ποιοτικά και ποσοτικά τη σύσταση του αέρα.
Για εκατομμύρια χρόνια ο μοναδικός "ρύπος", από την ανθρώπινη δραστηριότητα ήταν τα προϊόντα της καύσης του ξύλου. Με την είσοδο στην βιομηχανική εποχή
βλέπουμε να υπάρχει ριζική διαφοροποίηση και έτσι εκτός από τα προϊόντα του
άνθρακα εμφανίζεται πλήθος οξειδίων άλλων ενώσεων που η ποσοτική και ποιοτική τους συγκέντρωση έχει καταστρεπτικές συνέπειες για κάθε μορφή ζωής.
Έτσι εκτός από τον άνθρακα με τη μορφή CO και CO2, ο φώσφορος, το θείο, το χλώριο, το άζωτο με τη μορφή νιτρικών, και άλλα στοιχεία με μικρές αλλά καταστρεπτικές συγκεντρώσεις μέσα από τον κύκλο του νερού ή την αναπνοή
επηρεάζουν σημαντικά τις φυτικές και ζωικές μορφές ζωής.
Στη διάρκεια του Α' παγκοσμίου πολέμου η χρήση χλωριούχων ενώσεων στις επιχειρήσεις χημικού πολέμου κατέστρεψε για περισσότερο από 50 χρόνια τεράστιες εκτάσεις στην Κεντρική Ευρώπη, ενώ ατυχήματα σε εργοστάσια
στις μέρες μας δημιούργησαν ατμοσφαιρικές συνθήκες απαγορευτικές για τη ζωή
( Σεβέζο 1977, Ινδία Union Carbiate 1984, Τσέρνομπιλ 1986 ).
Επίσης φυσικά φαινόμενα ( εκρήξεις ηφαιστίων όπως το Πινατουμπο στις Φιλιππίνες ) συμβάλουν στην ατμοσφαιρική ρύπανση αν και όχι καθοριστικά.
Τέλος πρέπει να πούμε ότι η ατμοσφαιρικη ρύπανση δεν περιορίζεται απο τα κρατικά όρια των συνόρων, οι επιπτώσεις της αφορούν ηπείρους ή και όλη τη γή
( π.χ. Τσέρνομπιλ, εμπρησμοί πετρελαιοπηγών στο Κουβέϊτ ) και γι' αυτό χρειάζεται
παγκόσμιος σχεδιασμός και συνεργασία στην αντιμετώπιση της.
Στη χώρα μας η ατμοσφαιρική ρύπανση στις πόλεις, κύρια από το αυτοκίνητο, παρ'
ότι συγκεντρωμένη αφορά το 60 - 70% του πληθυσμού, ενώ η ρύπανση από τη βιομηχανική δραστηριότητα αξίζει αναφοράς στα μεγάλα αστικά κέντρα Αθήνας και Θεσσαλονίκης, καθώς και στις θερμικές μονάδες παραγωγής ρεύματος ( Μεγαλόπολη, Δυτική Μακεδονία ).
Συνεχίζεται........